[KAMP] Bad Girl or Good Girl

tarafından **Ryu Yong Ah** Cuma Ara. 14, 2012 11:55 am

Ryu Yong Ah [ONESHOT]

Kampa gelmek bir düşüncesi geçirdiği onca yılı kapsayonca çok saçma ve hayatta kabul etmeyeceği bir öneriydi. Ama kış tatilini de ailesi ile beraber geçirmek ve kendisi hakkında plan yapmaya devam ederlerken, onların yanında sessizce kaderine razı gelmek niyetinde değildi. Bu yüzden Yong Yoo okul kampından bahsederken resmen üzerine atlamıştı konunun. Ama kamp... Hiç tecrübe etmediği bir şeydi sonuçta. Hayatı boyunca sadece gezilerde açık alanlara gitmişti. Diğer yarısı diskolarda, kokteylerde, aile toplantılarında, yatak odalarında geçmişti. Çadır kurmak, kendi yemeğini hazırlamaya çalışmak, soğuktan titremek... Bunlar Yongah'a göre yeni şeylerdi. En azından dayanmıştı şu birkaç günlük sürede. Dayanmaya da devam edecekti mecburi. Tabi ilk birkaç gün zorlu geçmişti. Yemek yapmayı bilmiyordu, çadır kurmakta zorlanmıştı ve böcekler ile tam bir işkence yaşamıştı. Ama kurtarıcısı -ki Yong Yoo oluyordu- gene hep yanındaydı. Ne zaman ki Mi Ko tarafından en alt tabakaya sürüklendi, Yong Yoo onun hep yanında oldu. İlk başlarda sinirlerini geriyordu ama bir süre sonra kendisi de Yong Yoo'nun arkadaşlığına ihtiyaç duymuştu. En azından Anyang'ın diğer tüm öğrencileri kendisini aşağılamaya başlarken, Yong Yoo yanındaydı. Yongah'ı kendisinden dahi korumuştu. Eskisi gibi değildi. Eski duygusuz, soğuk ve seks bağımlısı bir kız değildi. Nasıl yapabildiğini bilmiyordu ama Yong Yoo derinlerde ki duygularını ortaya çıkarmıştı. İlk kez yaptıklarından dolayı pişmanlık duymuştu, üzülmüştü, ağlamıştı, sevinmişti ve minnettar kalabilmişti. Ama yalnız kaldığında korkuya kapılıyordu -ki bu da yeni duyguydu- eskisi gibi olmaktan, yalnız kalmaktan. Huylu huyundan zor vazgeçer tabi. Yongah'ta tamamen sütten çıkmış, tertemiz biri olmamıştı. Zaten olamazdı. Geçmişi buna izin vermezdi sonuçta. Halen derinlerde güç isteği yatıyordu. Ve... Şimdi aylarca kendi içine çekilmişken yeniden ortaya çıkma planlarıda kuruyordu. Mi Ko'nun yokluğundan faydalanacaktı. Ponpon kızlar resmen boş bir vaziyette onu bekliyordu. Yeni dönemde ponpon kızların lideri olacaktı elbet. Yeni koçu bu konuda ikna edebileceği türlü yöntemleri vardı. Ama bu yöntemlerden emin olamıyordu çünkü o açığa çıkan duygular buna engel oluyordu. Eskisi gibi olsa düşünmeden koçun altına yatardı ama... Onu engelleyen duygulara sahipti artık.

Tek kaldığı çadırda çaprazlama vaziyette uzanıyordu. Kimse onunla kalmak istememişti. Hoş kendisi de kimseyle kalmak istemiyordu. Yavaşça uzandığı yerde doğruldu ve sarı saçlarını düzeltti. Çadırın kenarında ki kapalı tabaklardan birine uzandı. Karnı acıkmıştı. Yemeklerin hepsini Yong Yoo hazırlamıştı kendisine. Yardım etmek istemişti ama yemek konusunda hiç bir şey bilmiyordu. Her zaman ya yemekler önüne konulmuştu ya da hazırlardı. Yemek yapmakla hiç uğraşmamıştı. Küçük kasenin üzerinde ki kapağı kaldırdı ve tahta çubuklarını da birbirlerinden ayırıp yemeğe koyuldu. Çadırdan fazla dışarıya da çıkmıyordu. Bazen Yong Yoo çadıra geliyordu bazen de gezilere sürüklüyordu kendisini. Çadırı yapanda Yong Yoo idi. Kampa gelmiş olması tamamen Yoo'a ağırlık vermişti ama gelmesini isteyen de sonuçta Yoo idi. Rameni hızlıca midesine indirirken tüm gün boyunca dışarıya çıkmadığını, Yoo'un da uğramadığını düşünüyordu. Saatin kaç olduğundan bile bilmiyordu. Boş kaseyi çadırın kenarına yeniden yerleştirirken üzerine kalın montunu geçirdi ve yavaşça çadırın fermuarını araladı. Alanda tek tük öğrenciler vardı. Hava soğuktu ve herkes kamp yorgunluğunu üzerinde taşıyordu. Çadırdan yavaşça çıktı. Dikkat çekmek istiyor muydu? EVET~~ Ama pek belirgin bir izlenime sahip değildi. Tabi bazı çocuklar ona şöyle bir bakmış ve yüzlerini yeniden ondan yana çevirmişlerdi. Bu bakışları istemiyordu. Tamamen kendisine yönelen sabit bakışlar istiyordu. Ellerini montunun cebine sokuşturdu ve Yong Yoo'a gelişi güzel baktı. Muhtemelen arkadaşları ile beraberdi. Aslında tüm günü kendisi ile geçirmesinden yanaydı ama bunu dile getirmiyordu. Yılbaşı partisinden bu yana Yoo'nun üzerine daha fazla düşmeye başlamıştı. Hediye ettiği kolyeyi dahi boynundan nadiren çıkartıyordu.

' Ona bu kadar bağlanmaman gerekirdi Yongah. ' Yüzünü buruşturdu ve alan dışına çadırların gerisine doğru yürümeye başladı. Ayağında kocaman botları vardı. Hatta giydiği mont dahi onu birkaç beden büyük gösteriyordu muhtemelen ama sıcaklığından hoşnuttu. Kışın soğukluğundan hoşlanmıyordu. Sonbahardan da hoşlanmıyordu. Bahar aylarından hoşlanırdı. Güneşten, parlak gökyüzünden. Günlerdir hava açmamıştı ve bu kamp sırasında bastıracak bir kar sonu olurdu. Ayağına gelen taşları fırlatıyor ve kuru ağaçların arasında ilerlemeye devam ediyordu. Sıkılıyordu ve kendisini eğlendirebilecek hiç bir şey yoktu. Aylardır sevişmediği gerçekti. Eski Yongah her gece zevkten dört köşe olurdu ama yeni Yongah sanki bakire bir rahibe gibiydi. Düşüşünden birkaç hafta sonra bahişçi Jae ile sevişmişti ama kendisine bariz bir orospu gibi davranmıştı. Onunla birlikte olduğu için kendisinden iğreniyordu artık. Yong Yoo ile hiç olamıştı. Zaten her şeyin başlangıcı olan o dedikodu da Yoo'nun kendisini reddetmesiydi. Bir kez daha reddedilmeyi kaldıramazdı bu yüzden Yoo'dan o konuda uzak durmuştu. Hatta bu yüzden uzun süre ona soğuk davranmaya devam etmişti. Botunun ucuyla yerdeki dalların üzerine basarken kendi kendine söyleniyordu. " O gün beni reddetmemiş olsaydı muhtemelen daha farklı bir dedikodu çıkacaktı ve Mi Ko'nun önünde fazla... Mi Ko. Ne yaparsa yapsın beni asla geçemez. Halen önümde eğilecek bir sıçan sadece. " Sözlerinin sonunda yerdeki dal kümesi hoyraça basmıştı ve birkaç tanesinin kırılmasını sağlamıştı.