Something Is Wrong

Siyah,hafif kalın olan eldivenlerini geçirmiş olduğu eliyle karnını ovalarkan buruşmuş yüzüyle açlığının ne kadar da hissedilir olduğunu anlamıştı.Kara sabitlenmiş olan bakışlarını etrafa yöneltirken derin bir nefesi içine çekti.Hava nasıl bu kadar soğuyabilmişti?Yavaşça elini burnuna götürdü,üşüdüm!Kışa bayılıyor olmasına rağmen üşümekten hiç haz etmiyordu,çabuk hastalanıyordu çünkü.Beyninde yer etmiş sıcak bir çorbanın hayalleri ile uzun zamandır durduğu yerden ayrıldı.Ayak parmakları birbirine temas ettikçe daha da ısınıyordu sanki,boynuna sıkıca sarmış olduğu atkının yüzüne de gelmesini sağlayarak okulun görkemli giriş kapısından attı kendini dışarıya.Dersi var mıydı?Bilmiyordu.Uzun zamandır o kız ile karşılaşmamak için dersliklerin önünden bile geçmiyordu.Hatta onu göreceği korkusundan bu vakitlerde harika olacak daimi yeri çatıya bile uğramıyordu.İçi buruktu fakat yine de o Çinli ile karşılaşacak cesaret kendisinde mevcut değildi.Ellerini montundan çekip çocuksu şapkasını iyi yandan tutup çekti,yavaş yavaş açılmaya başlayan kulaklarının da üşümesini istemiyordu.Şapka ne güne duruyor ziyniyeti içerisindeydi.Tekrara ellerini yerlerine sokunca okula pek de uzak olmayan o yaşlı kadının dükkanına doğru yavaş adımlarla ilerlemeye devam etti.Boş vakitlerinde sıcak bir çorba için oraya gidiyordu hep,küçük,sakin bir yerdi.Orayı müzik dinlermiş gibi kulaklarını takarken iki öğrenciden duymuştu.Ve meraktan olsa gerek bir uğramış sevmişti.Babasının öyle bir yerde yemek yediğini duysa kendisinin döveceğine emindi.Hijyenik olmasına bile umursamaz direkt kuruntularına kapılmaya başlardı.Bu yüzden de gizli gizli geliyordu buraya,kafa dinlemek için uygundu...

Kara bulanmış botlarını girişteki yere sürterken ellerini cebinden çıkarmış,atkısını gevşetmişti.Hafiften burnuna gelen harika kokuları içine çekerken keyifle içinden geçirdi;Hum...Bu koku!...Tanıdık bir kokuydu elbette ki,belki de bu yüzden tatlı bir şekilde gülümsemişti.Yavaşça iki basamağı çıkıp dükkanın içine girdi.Kapının karşısında duran tahtadan masada iki iyi giyimli adam oturmuş bir şeyler yiyordu.Fazla dikkat etmemeye çalışarak çoğunlukla kullandığı askıya çıkarmış olduğu montunu astı.Yaşlı kadını tanıyordu,artık buraya yabancı sayılmazdı,içen içe güveniyordu.Her zaman olduğu gibi cam kenarı köşedeki masaya oturduktan sonra yaşlı kadının ''Sen mi geldin Jongjin-ah!'' demesi ile saygıyla başını eğip gülümsemişti.Direklerini masaya dayayıp ellerini nefesiyle ısıtmaya çalışıp yaşlı kadına hafif bir ses tonu ile bağırdı;''Ahjumma,üşüdüm.''Kadın onu anlamış olacak ki hemen ''Biraz sonra geliyor!''diye cevap vermişti.Artık birbirlerini anlıyorlardı,bu Jin'in hoşuna gidiyordu.Gülerken tam da karşısında duran aynaya baktı.Yüzü solmuştu ,-ki zaten hep soluktu-kendine bakmak istemezcesine bakışlarını diğer tarafa yöneltti.Oturduğu masanın sevmediği tek yönü buydu,adeta kendisinden rahatsız oluyordu.