what's your problem?

Ellerini kurumaya yüz tutmuş saçalrının arasında gezdirdi.Ben mi? Hafif bir utanç ile sırıtıyordu.Yalancı bir öksürükten sonra ellerini hırkasının cebine soktu.Kazağının üsütne bir de hırka giymişti.Evet bu kırmızı hırkayı seviyordu,sıcak tutuyordu bir nevi.''Peki...'' Göz ucuyla küçük bir bakış attı noonasına.Nasıl başlamalıydı,ve ya onuyu nasıl ilerletmeliydi bilmiyordu.Garip bir durumdaydu açıkçası.Fakat ona yönelen bakışlar yüzünden hızlı olması gerektiğinin farkındaydı.''Derslere az da olsa önem vermeye başladım gibi.''Gözlerinin masanın üstünde duran boş bardağa dikmişti.''Kim bilir belki de üniversite sınavlarına girerim.'' Psikoloğuna kısa bir süre göz gezdirdikten sonra yine gözlerini kaçırdı.Dişlerini sitemle sıkıyordu.''Ah tabi kazanma olanağım düşük.'' Umutsuzdu,aslında umutlu olmaya da çalışıyor gibi bir hali yoktu.Çoktan her şeyin farkına varmış yaşını başını almış biri gibiydi.Yani yüzünden öyle olduğu okunuyordu.

Derin bir nefesle sırtını yumuşak beyaz tonların hakim olduğu koltuğa yasladı.Gerilmişti.Sırtını biraz oynatıp boynunun yükünü arkaya doğru verdi.Son olarak da gözzlerini kapadı.Evet uyumayı hazırlanıyor gibiydi.Psikoloğu bu duruma garipsememiyordu büyük ihtimal.Bunu her gelişinde yapar olmuştu çünkü.Bir yatağa uzanmış gibi yayılmıştı adeta.Ellerini ceplerinden çıkardı.Biraz terlemişti.Sonuçta ısıtıcı çalışıyordu.''Etraf sıcaklayınca uykum geldi.Aah.'' Boynunu düzeltip noonaya baktı.Merak uyandıran bir ifade vardı yüzünde.Kısa bir süre böylece kaldı ardından yüzünü başka bir yöne çevirip konuşmaya devam etti;''Sence şansımı deneyip sınava girmeli miyim?.Karar veremiyorum...''

Psikoloğunu ağzını açmayıp sessizce dinledi.Evet uslu çocuk olmuştu birden bire.Vücüdunu doğrultmuş yine ellerini birbirine adeta bağlamıştı.Min Heon'un sözleri bitince onaylar bir şekilde başını salaldı.''Bu çok açıklayıcıydı.'' Cidden ona çok iyi örnek olan bir noonaydı Min Heon.Kısa bir anlığına noonasına bir bakış atıp yine önüne yöneldi.''Ne gayem,ne de bir hayalim var.Cidden boş bir beyine sahibim.İstediğim bölümün olduğundan bile şüpheliyim.Çünkü istediğim bölümün ne olduğunu bilmiorum.Belki dans konusunda biraz yeteneğim olabilir ama bilmiyorum dansçı veya benzeri bir şey olmak hiç adam akıllı aklımdan geçmedi.Önemsemedim.''Sıkıntıyla dolu bir nefes çekti içine.Söyledikelrinde yüzde yüz haklıydı.Hiç gelecek için bir plan yapmamıştı.Kaba bir tabirle ot gibi yaşamıştı resmen.Böyle olmakta bir sakınca görmemişti.Abisini duymamazlıktan gelip babasının o tiksinti verip bol iğneleme içeren sözlerini de umursamamıştı.Belki de onu bu durumun kötülünden kurtarabilecek kimse yoktu.Umutsuz bir vaka olduğunu düşünüordu artık.Lanet olsun. Ellerini ovuştururken noonaya bir kez daha baktı.Elini bir kalem alıp koltuğuna yaslamıştı.Sürekli parmak uçlarıyla döndürmüş olduğu kalemiyle düşünüyor gibi bir hali vardı.Zaten bu oldukça muhtemeldi.Bir kaç dakikalığına etrafa bir sessizlik yayıldı.Düşünmek için iyi bir ortam vardı yani..Neyse ki.

Deri koltuğuna yaslanmış, dikkatlice Jong Jin'i dinliyordu. Elindeki kalemiyle çocuk hakkında kısa kısa notlar yazıyordu. Konuşmasının bitmesinden sonra yaklaşık beş dakika kadar sessiz geçirdiler. Sadece saatin tik tak sesleri duyuluyordu. Tik tak, tik tak, tik tak... Vücudunu düzleştirmesiyle, deri koltuktan çıkan ses tüm sessizliği bozmuştu. Derin bir nefes aldı. ''Herhangi bir yeteneğin olmayabilir, bir istikbalin de olmayabilir. Yada okuma isteğin de olmayabilir. Ama bunların eksikliği yada olmaması senin hayatını etkilememeli. Örneğin ben. Herhangi bir özel yeteneğim yok. Dans, ses, modellik, çizim vesaire. Ben sadece ilgi alanıma gittim. İnsanları dinlemek. Benim aklımda psikolog olmak yoktu. Yada başka bir şey. Senin gibiydim lise yıllarımda. Hiçbir özelliğim yoktu. Sadece arkadaşlarım canları sıkılınca benimle konuşurlardı. Bu üniversiteyi seçmemde etkili olmuştu. Bak, şimdi buradayım ve psikoloğum. Bazen ummadığın şeyler ummadığın anda gerçekleşiyor. Sanat lisesinden mezun oldun diye illa sanatsal şeylerle uğraşacak diye bir kaide yok. İlgi alanına git. Fotoğraf çekmek mi? Profosyönel fotoğrafçı ol. Çizim mi yapmayı seviyorsun? Ressam ol. Resim çekinmeyi mi seviyorsun? Model yada ulzzang ol. Ne olursan ol. Ama genede bir işin, bir hayalin yada bir ilgi odağın olsun. Ne ilgini çekiyorsa ona git. Bu cinsel içerikli konular da olabilir. Sanatla ilgili konular yada tıpla ilgili konular da olabilir. Konusu fark etmez. Bir ilgi alanı bul ve onunla ilgilen. Sana söz veriyorum ki, istediğin mesleği, istediğin üniversiteyi kazanman için sana hem maddi hemde manevi yardımda bulunurum. Sen yeter ki iste, güven ve başar. Emin ol gerisi çorap söküğü gibi gelecektir'' Parmakları arasında çevirdiği kalemi baş ve işaret parmağının arasına aldı. ''Kararsız'' Kalemi tekrardan kitabının arasına koydu ve ayağa kalktı. Bir bardak su içme zamanı gelmişti bile. Ağzı kurumuş, dili damağına yapışmıştı. Eline aldığı pet bardağa su doldurup bir dikişte bitirdi. Gerçekten de susamıştı. Bardağı çöpe attıktan sonra çocuğun tam karşısındaki koltuğun önüne geldi. Eteğini düzelttikten sonra çocuğun karşısına oturdu. Ona kendini ne kadar yakın hissettirirse o kadar verimli olurlardı.

Eliyle anlını ovalanıyordu.Psikoloğunun sözlerini dinlerken düşünmeden edemiyordu.Onun küçük bir ilgi alanı bile yoktu.Cidden çoğu kişiye göre oldukça boş ve umutsuz biriydi.Başını elleri aarsına aldı,kambur bir görünüşe sahipti şuan.Buna aldırış etmedi,Ah tanrım... İç sesi iel ağlamaklı çıkıyordu artık.Vücdunu doğrultunca kaşrısında oturup ona şevkat dolu bir ifadeyle bakan psikoloğuna çarptı gözü.Oraya oturduğunu hiç fark etmemişti.Dış dünyayla bağını koparmış durumdaydı çünkü bir kaç dakika önce.Koltuğa tekrardan yaslandı,ve içindeki nefesi poflamayla karışık dışarıya verdi.''İlgi alanı bulma konusunda biraz daha çabalamalıyım sanırım.Bu benim için zor olacak gibi.Genellikle bir hobiye ihtiyaç duymadığımdan hiç kendimi zorlamadım.Garip,öyle değil mi?Neyse başka bir konuya geçelim lütfen.Bir sonraki seyasımızda bu konu üstüne daha fazla konuşuruz.Ama şimdi değil,lütfen.'' Evet daha fazla bu konu üstüne durmak istemiyordu,ama en azından ilgi alanlarının farkına varmaya çalışacaktı,öyle umuyordu yani.Yüzündeki ifadeyi düzeltti.Gülümsemeye çalışıyordu içten içe.Karşısında oturup içtenlikle gülümseyen noonası ona gülümseme isteği hissettiriyordu.Hangi açıdan bakarsa baksın cidden abisinin iyi bir psikolog seçtiğinin farkındaydı.

Artık ıslalıklar tamamen kaybolmaya başlamıştı.Üstüne dokunduğunda üşümüyordu sonuçta.Cam tarafına döndü,her ne kadar tül olsa da yağmur yağmadığı anlaşılıyordu.Buna memnun kalmıştı.Önüne döndü.''Bu aralar hastalarınla yoğunluğun nedir?Birgün yemek yemeye çıkalım mı?Hasta-psikolog ilişkisinin dışına çıkmak seni rahatsız eder mi noona?''

Dikkatlice Jong Jin'i izliyordu. Yaptığı her hareket, kurduğu her cümleyle onu daha iyi tanıyordu. Gülümsemeye devam etti. Bu konudan sıkılmış olması onu hiç mi hiç şaşırtmamıştı. Her insan, haksız olduğu yada yapabileceğine inanmadığı ama yapabileceği hakkında şeylerden konuşurken bunu yapabileceklerinin farkına vardıklarında her zaman konuyu değiştirir, konuşmayı ertelerdi. Tamda tahmin ettiği gibi. Gülümsemesi suratında daha çok yayılıyordu. Kucağına aldığı deftere tekrardan yazmaya başladı. İlgi alanı bulma konusunda kararsız Defterinin arasına kalemi koyup masanın üstüne koydu. Ellerini dizlerinin üstünde birleştirdi. ''Pazar gününe ne dersin?'' Jong Jin'le doktor-hasta ilişkisinin dışına rahatlıkla çıkabilirdi. Hem bu sayede onu daha iyi tanıyacağını umuyordu. Normal konulardan konuşurlardı, belkide ailesinden yada arkadaşlarından bahsetmesini sağlayabilirdi. Yada işini, iş dışına taşımayıp onunla gerçekten bir abla-kardeş gibi bir gün geçirebilirdi. Herhangi bir taşkınlık yapacağını sanmıyordu. 2 aylık bir tanıma içerisindeydi. Onun şu ana kadar hiçbir zaman saygısızlık yaptığını görmemişti. Bu yüzden yemek boyunca bir yaramazlık yapmayacağına emindi. ''Sadece akşam yemeği mi? O gün boşsan bir abla-kardeş gibi vakit geçirebiliriz. Sabah bana kahvaltıya gelebilirsin. Akşam yemeğine kadar gezebiliriz. Gece olunca ben seni yurda tekrardan bırakırım.'' Güzel fikirler üretiyordu. Şaşırmıştı. Normalde hiçbir erkeğe böyle bir teklifte bulunmazdı. Ona göre değildi erkeklerle buluşmak. Mi Sun'la kavga ettiğinden beri erkeklerle zaman geçirmeye başlamış olsa da, ondan meslek bakımından bir üst kademesi olan Ye Jun ile dışarı çıkmamıştı pek. Tabi onunla sirke giderse başkaydı. Yüzündeki gülümsemesini biraz sildi. Çenesi ağrımıştı biraz. ''Ama bir şartım var.''

İçinden gelen bir teklif atmıştı ortaya.Yani sürekli yurtta yemekten bıkmıştı belki de.Sonuç oalrak söylemişti.Olumsuz bir sevap almaaycağını düşünüyordu,öyle de olmuştu.''Pazar gününe ne dersin?'' Her zman olduğu gibi bu pazar da boştu.Sadece ısıtıcıya yapışıp yatardı büyük ihtimal.Havaalr soğuduğundan öyle oluyordu.Onay anlamında başını salladı.Noona konuştukça yüzündeki memnunluk ifadesi büyüyordu.Abla-kardeş ilişkisi... Evet bu cidden hoşuan gidbilirdi.Psikoloğuna daha yakın olmak istiyordu çünkü.Sonuçt aher şeyini onunla paylaşıyordu.Tammam kabul bahabında konuşacakken Min Heon'un tekrar söze girişmesi ile duraksadı.''Ama bir şartım var.'' Büyümüş gözlerinden şaşırdığı anlaşılıyordu.Sırtını yaslamış olduğu koltuktan ayrılıp biraz önüne doğru yöneltti vücudunu.''Ne gibi bir şart noona?'' Noona demeye iyiden iyiye alışmıştı artık.Normalde bu tip samimi hitapları sevmezdi ama şuan durum farklıydı ona göre.Gülümsedi.Merakla onun vereceği cevabı bekliyordu.Çünkü cidden o şartı merak etmişti.Min Heon'un bu dalgın halden çıkıp cevap vermesini beklerken çoktan ddağını ısırmaya başlamıştı.Artık bu sürekli olan bir şey gibiydi.Refleks denebilir miydi,bilmiyordu.Ama hep sıkılıp beklediğinde gerçekleşiyordu.

''Bir daha ki buluşmamızda...''duraksadı. Sahi, bir daha ne zaman buluşacakları? Masasına koyduğu ve Jong Jin hakkında aldığı notları yazdığı küçük deri defteri kucağına aldı ve ilk sayfayı açtı. Seanslarının olduğu tarihlere göz gezdirdikten sonra kafasını tekrardan Jong Jin'e çevirmişti. ''İki hafta sonra, yani ayın yirmi dördünde tekrardan burada buluştuğumuzda, bana en az bir tane ilgi alanı bulup geleceksin tamam mı? Eğer bulmazsan seni o gün seansa almam. Anlaştık mı?'' İki hafta. Onun için biraz fazlaydı aslında. Jong Jin'i biraz kasması gerekiyordu. Daha doğrusu terletmesi. Ama genede bol keseden ona 2 hafta vermişti. İlgi alanı bulacağına inanıyordu. Zaten sağlam kazık vurmuştu ona. ''Seni seansa almam'' Bu, 4 hafta yani tam bir ay boyunca seansa girememek oluyordu. Ne kadar da kötü bir durumdu. Ama Jong Jin'i kasmak için bunu yapması gerekiyordu. İpleri işin başında sıkıya almalıydı ki, gevşemesin. Bazı şeyler hakkında biraz geç kalmıştı. Ama zararın neresinden dönseler kardı. En azından bir ilgi alanı bulabilirse, universite sınavlarına girmeyi red ederse bile ona meslek bulmakta yardım edebileceğine inanıyordu.

İki hafta sonra, yani ayın yirmi dördünde tekrardan burada buluştuğumuzda, bana en az bir tane ilgi alanı bulup geleceksin tamam mı? Eğer bulmazsan seni o gün seansa almam. Anlaştık mı? Ses çıkarmadı fakat evet anlamında başını salladı.Çok da zor bir şey olmamalıydı,değil mi?Gülümsedi.Evet bunu yapabilirdi.''Anlaştık noona.Dediğini yapacağım.'' Büyük ihtimal yine konu dönüp dolaşacak dans konusuna gelecekti.Bilmiyordu,dansa yeteneği olabilirdi fakat bu onun için bir ilgi değildi.Sadece basketbol gibi stresini atmak ve yalnızlığını paylaşmak için kullanıyordu dansı.Oturduğu yerden hızlıca kalktı ve pencerenin yanına doğru ilerlerdi.Hala yağmur yapıyordu fakat çok da şiddetli sayılmazdı.Arkasını dönüp konuşmaya başladı.''Sanırım bugünlük bu kadar yeter.Düşünmek için az zamanım var,öyle değil mi?'' Dalga geçtiği ses tonundan belli oluyordu,sırıttı.''Yağmur hala devam ediyor,tekar bastırmadan önce gitmeliyim.'' Min Heon başıyla onay verdi.O da hemen asmış olduğu montunu giydi.Kurumuş değildi,fakat o kadar da kötü sayılmazdı.Hazır olduğunda tekar Min Heon'a döndü.''Belki de şu üniversite konusunu da düşünürüm.'' Hafifçe dil çıkarıp dışarı çıktı.

THE END