[Yılbaşı Partisi] love dust

tarafından **Whong Min Jee** Cuma Ekim 26, 2012 8:31 am

Whong Min Jae & Whong Min Jee

Onun nasıl bu kadar nefret ve öfke dolu bir adam haline geldiği konusunda tek bir fikri bile yoktu. Onun bu yüzünü çok az görmüştü ve her görüşünde morali bozuluyordu. Jee' nin tanıdığı Jae nazik, her zaman kendisini düşünen ve sakin bir adamdı. Her zaman ikizine önem veren, onu seven ve sevgi dolu bir adam... Kavga çıkaran ve kızlara asılan bir adam değil.Hayal kırıklığına uğruyordu onu böyle gördüğünde. Üstelik kendisini bir kenara iterek kavgaya gitmeye çalışması ise Jee' yi daha da işe yaramaz hissettirmişti. Ben kardeşimi bile koruyamıyorsam, sakinleştiremiyorsam, niye varım ki? Ablası olmamasına rağmen onu korumak istemişti. Jae onu kolundan tuttuğu gibi sürüklemesine rağmen sesini çıkarmamış ve onu takip etmişti.

Onu böyle görmek istemiyordu, onun kendisine böyle davranmasını istemiyordu. Kolunu onun elinden kurtarmaya çalışsa da o kadar sıkı tutmuştu ki, eline kan oturduğunu söyleyebilirdi. Hızla çekilerek elini ondan kurtarmış ve durmuştu. Onun neden böyle davrandığını bile bilmiyordu. Eliyle acıyan bileğini tutarak acısını dindirmeye çalıştı. Eskisi gibi sevimli ve masum davranmak isterdi ona. Ancak fazlasıyla kırılmış ve hayal kırıklığına uğramıştı. Ne yapması beklenebilirdi ki? " Neden böyle davranıyorsun Min Jae? " Ona ismiyle hitap etmişti, sadece ciddi olduğunda ismiyle hitap ederdi. Bunca yıl sonra ona ilk defa ismiyle hitap etmişti. Üstelik onun kavga çıkartma sebebinin bir kız olması ise daha da sinirini bozuyordu. Kıskanmıştı basitçe. Bir kız için böyle bir kavga çıkartmasını kıskanmıştı. Normalde olsa ona nazikçe yaklaşır ve dudağındaki kanı temizlemeye çalışırdı. Ancak bunu onun yapacağı açıklamadan sonraya saklıyordu.

tarafından **Whong Min Jae** C.tesi Ekim 27, 2012 3:48 am

Dudağında ki kanı elinin tersi ile sildi ve kaşlarını çatarak Jee'e baktı. Nereden çıktı şimdi? En olmadık zamanlarda ikiz kardeşinin ortaya çıktığını, ona ihtiyacı olduğu zamanlarda ortadan kaybolduğu gerçeğini görüyordu. Şimdi de Jee ona hesap soruyuyordu. Hangi hakla?.. İkiz kardeşi hakkında ne zaman bu kadar sert olmuştu. Ondan uzak kalmak sanırım değişmesine belki de asıl Jae'e dönmesini sağlamıştı. Onun yanında şeker misali birine dönüyor gibiydi ama bugün, şu dakikalarda eski Jae yoktu. Zaten hayatından nefret ediyordu. Boş boş yaşayıp, boş boş ölecekti. Sadece futbol hayatına güveniyordu. Bir zamanlar Jee'e de alıp kaçmak istiyordu ama şimdi sinirlerine hakim olamazken kardeşini dahi geride bırakmak istiyordu. Onlara benziyor. Annem ve babam olacak o... Sinirlenmişti. Dudaklarını biribirine bastırdı. "Neden böyle davranıyor muyum? Ben hep böyleyim JEE! Ben buyum! Kavga çıkartan, alkollik, uyuştucu bağımlısı, bahisçi bir hovarda. Uzun süredir yakınlarımda değilsin. Beni unuttun sanırım." Bu kadar konuşmayı dahi düşünmüyordu. Orada kapıyı çarpıp gidebilirdi. Jee'e dahi tahammülü kalmazken nasıl yaşayacaktı? En yakınına. İkiz kardeşine. Onca kadın ile beraber olsada duygularının sahibi kıza. Bu bağlılık artık canımı yakıyor. Başını ellerinin arasına aldı ve derin bir nefes aldı. Beyninin patlayacağından şüpheleniyordu. Halen daha öfkeliydi. Sinirliydi ve... Jee'e patlamaktan korkuyordu. Ama kendisine hakim olamıyordu. Çalışma odası dahi rengarenk küçük lambalar ile döşenmişti ve ışıklar artık gözüne hiç hoş görünmüyordu. Hatta hepsini parçalamak istiyordu. Tüm partiyi yağmalayacak bir hayduta dönüşebilirdi. Alkolün etkisi de üzerinde ağırlaşmaya devam ediyordu. Jee'nin canını yaktığının da farkındaydı ama şu dakikada önem dahi vermiyordu. Kafasını toplasa belki de Jee'i sarılacak ve özür üstüne özür dileyecekti. Hoş artık kafasını topladığında dahi dağıtıyordu. Çevik bir hareket ile hızla Jee'nin yanına gitti ve kızı omuzlarından tuttu. "Asıl sen neden böyle davranıyorsun Jee? Neredeyse aylardır doğru düzgün yüzünü görmedim. Uzaklaştın. Kardeşinden. Şimdi de aniden yanımda bitiyor ve beni kavgadan sıyırıyorsun. Sen ne yapıyorsun?!" Jee'nin kendisinden neden uzaklaştığını merak ediyordu. Bir anda Jee'i artık yanında göremez olmuştu. Tek güç kaynağını kaybetmiş gibi hissediyordu.

tarafından **Whong Min Jee** C.tesi Ekim 27, 2012 6:21 am

Onun kendisine çıkışan sözlerine karşılık sadece titrememeye çalışmıştı. Normalde böyle bir tartışmada olsa çoktan kaçmış ve ağlamak için odasına sığınmış olurdu. Ancak karşısındaki kişi Jae olduğu için durum değişmişti artık. Kaçamazdı, saklanamazdı, ağlayamazdı. Erkek kardeşinin anlayamadığı sorunları vardı. Ona sarılmak istiyordu, sarılıp onun göğsünde ağlamak... Ancak bunu da yapamayacağının farkındaydı. Neden kendisine böyle davrandığını merak ediyordu. Saçlarını okşayan, yanında kendini insan gibi hissetmesini sağlayan tek insan nereye gitmişti böyle? Kesinlikle deli gibi özlüyordu o adamı. En yakınını, daha doğrusu tek yakınını nasıl bu kadar yanlış tanıdığını anlayamıyordu. Yine de yanlış tanıdığını düşünmüyordu, yanılıyor olamazdı. Jae böyle bir insan olamazdı. Uyuşturucu, alkol ve sigara kullandığını zaten biliyordu. İnanılmaz hovarda olduğunu da... Ancak bu güne kadar hep göz yummuştu bunlara, neden yummasın ki?

En değer verdiği insanı kaybetmeyi göze alamayacak kadar düşünceliydi. Şu an onun yüzüne bakarken bile uzaklaştığını hissediyordu ondan. İşin aslı, Jee' yi korkutmaya başlamıştı. Omuzlarında onun ellerini hissettiğinde ise korkusu iyice artmıştı. Karşısındaki eski tanıdığı Jae değildi, neler yapabileceğini bilmiyordu. Canını yakıyordu işte. " Ben... Ben sana yetmedim mi? Ben varken niye diğer kızlarla ilgilenmek zorundaydın? " Ne zaman bu kadar açık sözlü olmuştu? Normalde olsa kekelemekten sözcükleri tam kuramayacakken şimdi bunları söylemişti. Bembeyaz yüzüyle bütünleşecek bir şekilde kızarmıştı yanakları. Soğuktan da burnunun ucunun kızardığı söylenebilirdi. " Etrafında her zaman kız sürüsü yok mu? Haberden sonra seni sorgulamadılar mı? SANA AYAK BAĞI OLMAMI BU KADAR ÇOK MU İSTİYORSUN?!" Onu ilk defa bu kadar sinirli görebilirdi Jae. Neden sinirlendiğini kendisi bile bilmiyordu işin kötüsü. Sadece onun yüzüne bakarak söylemişti bunları. Bakışlarını onun gözlerinden çekmemişti.

tarafından **Whong Min Jae** C.tesi Ekim 27, 2012 8:42 am

Dişlerini sıktı ve Jee'nin omzularını hızla bırakıp gerilemesine neden oldu. "Beni kimsenin sorgulamaya hakkı yok. Sen... Kardeşimsin. Diğer kızlar gibi olduğunu mu sanıyorsun? Aslında... Artık yanımda olmanı istediğimi sanmıyorum Jee." Bu sözlerinden dolayı pişmanlık duyacak mıydı? Belki. Ama görünüşe göre duymayacaktı. Daha da kötüleşecekti muhtemelen. Kalbinin diğer parçası olan Jee'i dahi umursamıyordu. İstemiyordu. Kendisinden uzak durmasını istiyordu. Jee'de değişmiş gibiydi. İlk kez kendisine bu kadar yüksek konuştuğunu ve sinirlendiğini hatırlamıyordu. Elini çenesinde gezdirdi. Çocuğun attığı yumruğun acısını halen hissediyordu. Vücudunu çalışma masalarından birine dayadı ve Jee'i izledi. Neden böyle oluyor? Onu da kaybediyorum. İsteyerek. Derin bir nefes aldı. Ana salondan yükselen gürültülere göre yeni yıla saniyeler kalmış olmalıydı. Mükemmel. Yeni yıla giriyoruz. Bu yılda geçen onca yıl gibi berbat geçecek. Hatta daha berbat. Şu lanet okulun bitmesini istiyorum artık. "Yeni yıl... Umarım güzel bir yıl geçirirsin Jee." derken sözlerini alaycı bir ifade ile bitirmişti. Ellerini umursamazca salladı ve çalışma odasının kapısına doğru yöneldi. Burada Jee'nin yanında durdukça direncini kaybediyordu ve daha fazla dayanabileceğinden emin değildi. Okul dışına çıkacaktı ve belki de kendisini köprüden aşağı atacaktı. Zaten kafası uyuşmuştu ne düşündüğünü bile doğru düzgün seçemiyordu. Davranışlarını umursadığını söylenemezdi. Hoşçakal Whong Min Jee.

tarafından **Whong Min Jee** Cuma Kas. 16, 2012 11:34 am

Bu dünyada en çok değer verdiği kişi, kardeşi, ikizi, karşısına geçmiş ve böyle konuşuyordu. Bir yılbaşı akşamından istediği herşeyi elde etmişti öyle mi? Gerçekten büyük bir hayal kırıklığı yaşatmıştı Min Jee' ye. Kardeşini böylesine aciz bir durumda görmesi yetmemiş gibi üstüne üstlük bir daha onun tarafından görülmek istenmediği söyleniyordu. Bu yaşına kadar onun gölgesinden bir an olsun çıkmamışken onsuz ne yapacağını tahmin bile edemiyordu. Onun bir daha kendisine bakmayacağı gerçeğini dahi kaldıramazdı. Bu bir çiçeği güneşsiz bırakmaktan farksızdı. Yapamazdı, ayakta kalamazdı. Onsuz yaşayamazdı. O arkasını döndüğünde kalbinin kırıldığını daha sert hissetmeye başlamıştı. Gözlerinden istemsizce süzülen yaşları durdurmayı başaramamıştı. Bir kez daha onun önünde aciz düşüyor, onun için yardım çığlıkları atıyordu. Hayır, eskisi gibi acınası bir şekilde ağlamıyordu. Bu sadece kalbinin kırılmasından dolayıydı, oldukça sakin ve hüzünlüydü. Bacakları kendiliğinden bir- iki adım atarken bunu yaptığının farkında bile değildi. Ona attığı adımların ardından hızlıca önüne geçerek yürümesini engelledi. Normalde buna cesaret edemeyecek bir kızken cesaretini toplayıp bunu yapabilmişti. Sevdiği, taptığı insanın hayatından öylece yürüyüp gitmesine izin veremezdi. Eğer gidecekse bile... Onu unutulmaz kılmak için kalp kırıcı bir anı bırakmalıydı. İki eliyle yüzünü tutarak kendisine çekti ve dudakları onun dudaklarına dokundu. Kardeşine, kan bağı olan birine bunu yaptığına inanamıyordu. Kalbinin atışları duyulabilecek kadar yükselmişti. Sadece onun gitmemesini istiyordu, onun tarafından tekrar yalnız bırakılmak istemiyordu. Hayatının her noktasının onun tarafından doldurulmasını istiyordu. Bu yılbaşında tek istediği buydu. Dudaklarını ondan ayırdığında gözlerini kapamış olmasına rağmen yüzündeki üzüntü okunabiliyordu. " Lütfen gitme..." sözcükleri döküldü dudaklarından. Mırıltı şeklinde ve kesik kesik çıkan sesine karşı koyamamıştı.

[Yılbaşı Partisi] love dust

[Yılbaşı Partisi] love dust

Geri: [Yılbaşı Partisi] love dust

Geri: [Yılbaşı Partisi] love dust

Geri: [Yılbaşı Partisi] love dust

Geri: [Yılbaşı Partisi] love dust