[KAMP] Warm Fire

tarafından **Jang Yeun Ja** Paz Ara. 02, 2012 3:24 am

Jang Yeun Ja & Hwan Woo Min

Güç bela kurdukları çadırın kenarına kıvrılmış, battaniyesini üzerine sarmıştı. Kampta gelmek konusunda tereddütleri olmuştu. Aslında tüm kış tatilini evde geçirmeye niyetliydi. Arkadaşlarına karşı şeker kız Yeunja olmak üzerine her gün ağırlık çöktürüyordu. Hem okulda Jungsu'ın yüzünü görmek hem katil olma isteğini hem de intihar etme isteğini uyandırıyordu. Ama gene gelmişti. Hye Shi ve Mi Cha çadırın kendilerine ayrılan kısmında uyukluyorlardı. Neredeyse bir saat önce ateş başında toplanıp, öğrenci sayımı gerçekleşmiş ardından herkes çadılara yorgun argın dönmüştü. Battaniyeyi üzerinden sıyırdı ve yarım biçimde içine girdiği tulumdan çıkıp üzerine montunu, ayaklarına da kahverengi botlarını geçirdi. Kimse ortalıkta yokken nefes almayı umut ediyordu. Çadırdan yavaşça çıktı. Çadırı gerilerde kurmuşlardı ama merkezde ki ateşin parıltısını görebiliyorlardı. Şimdi olduğu gibi. Muhtemelen gece nöbeti tutan bir öğrenci var. Ellerini montunun cebine sıkıştırdı ve yavaşça ilerlemeye başladı. Yol boyunca Woomin ile beraber yan yana yürümüşlerdi. Eskiden olsa bunu hemen Lee Sun'a koşarak anlatır, yerinde duramaz, hoplar zıplardı. Hoş şimdide aynı duygular içerisindeydi ama Woomin'e bakarken utanıyordu. Yaşadığı ve korkunç olarak nitelendirdiği olaydan sonra Woomin'den uzaklaşmaya çalışıyordu çünkü canı yanıyordu. Ateşin etrafında kimsenin olmadığını fark ettiğinde merkeze doğru seğirtti ve ateşin yanına yerleştirilmiş düz kütüğün üzerine oturdu. Teni ateşin sıcaklığı ile karşılaştığında daha iyi hissetmişti. Ellerini montunun cebinden çıkardı ve ateşe doğru uzattı.

tarafından **Hwan Woo Min** Paz Ara. 02, 2012 5:23 am

Aslında kampa gelmek gibi bir istek yoktu içinde. Bu iki haftalık tatili babasıyla bir şeyler yaparak geçirmek istiyordu. Ona yakınlaşmak ve ilk kez baba-oğul gibi hissetmek. Ama babası onun planlarını geri itmiş ve Japonya'ya gitmesi gerektiğini söylemişti. Yine aynı şeyleri yapıyordu ve Woo Min emindi, babasının orada metresi vardı. Ama yine de babasına olan sevgisi eksilmiyordu, bu yüzden de kendisine kızıyordu. Babası ile olan hayalleri suya düşünce annesi onu zorla kampa yollamıştı. Annesi her zaman oğlu için zorluklara katlanan olmuştu ve yine kocaman malikanede tek kalmayı göz önüne alıyordu, oğlu bir süre eğlensin diye. Dağ çıkışında pek yorulduğu söylenemezdi çünkü sürekli annesiyle yürüyüşe buraya gelirlerdi ve iyi bilirdi buraları. Kamp alanı kurulmuş ve yemekler yenip ateş başında hoş vakitler geçirilmişti. Bugünkü nöbetçi öğrenci başkasıydı ama uykusu olmadığı ve düşünmeye ihtiyacı olduğu için öğretmen izniyle gönüllü nöbetçi olmuştu. Temiz havanın iyi geleceğini düşünüyordu.

Herkes çadırına çekilmişti ve ateş başında yalnız kalmıştı. Düşünceler beynini bulandırıyordu. Babasına yaklaştıkça adam sanki Woo Min zararlı bir maddeymiş gibi ondan kaçıyordu. Onu sevmeyi bile istemiyordu. Bu canını acıtıyordu Woo Min'in. İleride çok iyi bir baba olmaya yemin etmişti. Hatta düzinelerce çocuk yapıp onlardan beyzbol takımı kurmayı bile düşünüyordu. Bu düşünce yüzünü gülümsetti. Ayrıca bugün Lee Sun hiç Yeun Ja ile ilgili bir şeyler söylememişti. Kafasını biraz hızlıca sağa sola salladı. Neden birden Yeun Ja aklıma gedli ki? Ellerini montuna sokup ayağa kalktı. Ateşin sıcaklığı hem uykusunu getiriyordu hemde değişik düşüncelere dalmasına sebep oluyordu, bu yüzden oradan biraz uzaklaşmakta fayda olacağını düşündü. Ayaklarını toprak üzerinde hafifçe sürterek çadırlardan biraz uzaklaşıp bir ağaca yaslandı. Bütün çadırlar biraz dağınık ama hala düzen içinde dağılarak kurulmuşlardı. Hiçbirinde canlılık belirtisi yoktu ta ki ta en uçtaki -karşıdaki- çadırdan biri çıkana kadar. Gözlerini kıstı ve çıkan kişiyi izledi. Uzun siyah saçlar, minik ve çelimsiz vücut. Sanki toprağa basmıyormuş gibi nazikçe yürüyüş. Uzaktan görse bile onun Yeun Ja olduğunu anlıyordu. Ne ara bu kadar ezberledim bu kızı? Kızın ateşin etrafındaki az önce Woo Min'in oturduğu kütüğe oturuşu izledi. Üzgün gibi gözüküyordu ya da gece yarısı olunca Cinderella misali sevimliliği kaybolup yerini karamsar ve üzgün Yeun Ja'a mı bırakıyordu? Derin bir nefes aldı ve kıza doğru ilerledi. Toprak üstündeki botlarının çıkardığı ses yüzünden kız korkmuşca arkasına döndü. Korkmuş kızı daha fazla korkutmak istemediği için nazikçe "Korkuttum galiba." dedi ve kızın yanındaki başka bir kütüğe oturdu. Başını Yeun Ja'a çevirdi ve "Yarın yorucu bir gün olacak uyumalısın." diye söyledi ama eğer uyku tutsaydı kızın uyuyacağını fark etti. Galiba sende benim gibi düşüncelisin bu gece. Gülümsedi ve "Tabi uykun olsaydı uyurdun değil mi? Benimki de saçmalık." Ne oluyor bana niye saçma konuşmaya başladım. Hafifçe boğazını temizledi ve yan kütükte duran battaniyeye uzandı. Gevezeliğini kesmesi gerekiyordu. Battaniyeyi nazikçe kızın omuzlarına bıraktı. Ellerini ateşe uzattı ve ateşe bakmaya başladı. Bu kız ona babasını unutturabiliyordu. Şaşırtıcı.

tarafından **Jang Yeun Ja** Paz Ara. 02, 2012 6:07 am

Bacaklarını kendisine doğru çekti ve çenesini dizlerinin üzerine yaslayıp battaniyeyi kavradı. Yalnız kalıp kendi kendine düşünceleri yolu ile bir nevi işkence etmeyi umuyordu kendisine ama bir anda daha acı verici bir işkence gibi görünen Woomin belirmişti ve yanı başına oturmuştu. Ve tabi onunla konuşuyordu ve nasıl cevap vereceğini bilmiyordu kesinlikle. Yüzünü aşağıya eğdi. "E-evet. Sanırım." İster istemez cevap verme gerekliliği hissetmişti. Ama sesinin duymamış olabileceğinden de şüpheleniyordu. Oldukça cılız ve güçsüz çıkmıştı. Onun karşısında eskisindende kötüyüm. Ellerini montunun cebine sokuşturdu ve sessiz bir biçimde oturmaya devam etti. Ne söyleyebilirdi ki? Tabi okulda ki durumu kamptaki durumundan daha kötüydü. Jungsu'ı sanki bilerek hep karşısına çıkıyordu. Ama burada değildi. Birkaç öğretmen gelmişti. Ama muhtemelen dağ kampına gelmezdi ve iki haftasını rahat ve kafasını toparlayarak geçirebilirdi. Ama.. İçten içe içinde korku vardı. Ya aniden gelirse. Ya kampta gelirse. Yeniden onun tarafından kıstırılmak, tuzağa düşmek... Saldırıya uğramak istemiyordu. Ama onun kendisine yaşattığı duygularıda inkar edemiyor ve bu kendisinden daha fazla nefret etmesine neden oluyordu. Kaçamak bakışlar ile Woomin'e baktı. Yarım bakışlarında dahi kalbi yerinden çıkıcakmış gibi atıyordu. Bakışlarını kaçırdı. Her ne hikmetse Woomin'e her baktığında gerilerde Jungsu'ın yüzüde beliriyordu. Sanki Woomin'in ile olan geleceğini çalmıştı. Hoş bir geleceği de olmayacaktı ki zaten. Kendi kendisine gelin güvey olmuştu. Ama Hye Shi'nin bahsettiği dedikodu sitesinde ki haberi görmüştü. Bahsedilen öğretmenin Jungsu olduğundan adı gibi emindi. O olduğundan emindi. Tabi bunun pek bir önemi yoktu. Ama korkuyordu kesinlikle. Dedikodu sitesi Anyang'ın tüm öğrenciler tarafından takip edilen bir site haline gelmişti. Adının geçtiği bir haberin çıkması onun... Ölümümü olurdu. Zaten ölü gibiydi hoş. Ne etkisi olacaktı haberin. Daha büyük etkisi. Tüm arkadaşlarım, öğretmenlerim, ailemi.. Yapmayacağı şeylere dahi kalkışmıştı. Yoorie, Mi Ko'nun hamileliğini yeniden arkadaş çevresinde gündeme getirip dedikodusu yaparken nutku tutulmuştu. Hamile kaldıysam diye tüm gece düşünmekten kan şekeri düşmüş, bayılmıştı. Tabi sonrasında revirden çaldığı kontrol testi de vardı. Şükürler olsun hamile değildi ama... Ellerini yeniden ısıtmak için ateşe doğru uzattı ve düşüncelerini dağıtmak için zorla kendisini konuşturmaya çalıştı. "...Kamp olayı... Aslında.. Oldukça iyi oldu. Hiç kamp.. Yapmamıştım."

tarafından **Hwan Woo Min** Cuma Ara. 07, 2012 7:58 am

Mükemmel.

Kızın konuşmasında rengi fark ediyordu. Eskisi gibi sevecen ve hayat dolu değildi, ruhsuz ve hayat enerjisi çalınmış gibi. Bu kıza üzülmeye ve daha fazla dikkat etmeye başlamıştı. Eskiden küçük bir kız gibi görürdü Yeun Ja'ı, yani bir ay öncesine kadar. Artık hayatın yükleri altında olgunlaşmış bir kadın. Bu hali ilgisini çekiyordu Woo Min'in. Yaklaşmaya çalışıyordu kıza ama o bir adım ileri attıkça Yeun Ja bir adım geri atıyordu. Başını kıza çevirdi ve ateşe öylece bakan kızın yüzünü inceledi. Uzun-minik burun, dolgun dudaklar, uzun kirpikler altında eski canlılığını kaybetmiş bakan güzel gözler ve uzun siyah saçlar. Hepsi o kadar güzel ve uyum içindeydi ki. Seni daha önce nasıl fark edemedim ki. Gözlerinde kızın gözlerini görünce başını hızlıca çevirdi. Ona bakarken yakalanmıştı. Boğazını temizledi ve az önceki yakalanmasını örtmek için kızın söylediği şeye bir şeyler ekledi. "Bende yapmamıştım. Yani kamp. Yani bu dağa sıkça gelirdim. Yani annemle gelirdik. Ya hala da geliyoruz ama son birkaç haftadır gelmiyoruz. Yani gelirdik çünkü burada yürüyüş yapardık. Yani annemin sağlığı için. Yanlış anlama annem hasta falan değil, fiziğine dikkat ediyor. Tabi benimde sağlıklı olmamı istediği için her hafta sonu buraya yürüyüşe gelirdik. Geliriz."yine her zamanki çok ve boş konuşmuştu, heyecanlandığı zaman saçmalardı. Her zaman çok konuştuğu bir doğruydu ama. Az önceki söylediklerini anca düşündü ve güldü. "Resmen YANİlerin içinde boğulmuşum." kıza döndü ve gülümseyen dudakları arasında "Kusura bakma." dedi şirince. Eski konuşkan ve şirin Yeun Ja'ı istiyordu artık.

tarafından **Jang Yeun Ja** Cuma Ara. 07, 2012 8:54 am

Yüzünde mahçup bir gülümseme belirdi. Bir süre daha sessiz kalmayı yeğledi. Üzerinde ki battaniyenin uçlarından sarkan kalın iplikler ile oynadı. Ellerini ovuşturdu. Siyah saçlarının dalgalı kıvrımlarını parmaklarına doladı. Ayaklarını toprak zeminde dolaştırdı. Oyalnıyordu. Bir taraftan da üzerinde huzursuzluğu atmak peşindeydi. Yeniden konuşacak cesareti bulduğu oturduğu yatsı kütüğün üzerine ellerini yerleştirdi ve ritmik bir şekikde parmaklarını kütüğe vurmaya başlarken Woomin'e yüzünü dönmüştü. Kendisine yönelttiği bakışları elbet fark ediyordu. Hatta göz göze geldiğinde heykelleşmeye başlamıştı ama birkaç ay öncesine kadar konuşamıyordu şu halinde. En azından şimdi kapalı ağzı açılıyordu. Tabi bunda kampa geliş yolu boyunca Woomin ile beraber ilerlemesi ve konuşmaya çalışması da yardım etmişti. Dudağının kenarını ısırdı. Acı sanki beyin hücrelerini canlandırmak için bariz bir etki yaratıyordu. Önüne düşen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırırken yeniden bakışlarını ateşe yöneltti. Ancak bu kadarını yapabiliyordu. Ona bakarken konuşmak muhtemelen daha fazla cesaret isteyen bir durumdu ve bu depresif halinde ancak bunu yapabiliyordu. "Anlıyorum. Benim... Ne kamp ne de gezi yapacak zamanım vardı. Aslında... Vardı ama... Hiç yapma cesaretini gösteremedim sanırım. Küçükken tüm zamanımı kilisede geçiriyordum ve bu konuda pek yardımcı olmadı. Babam kilise papazı ve... Oldukça katı biri. Anyang konusunda kesin bir otorite ile beni engellemeye çalıştı ama... Gene de buradayım." Bu kadar konuşacağını düşünmemişti işin aslı. Hem zaten abuk subuk konuştuğunu düşünüyordu. Nereden babasına, kiliseye ve Anyang'a gelmesine getirmişti konuyu bilmiyordu. İçini dökmek istiyordu ama bunu yapamazdı. Her şeyi anlatabilecek cesarete sahip değildi. Hem her şeyi anlatması onu derin kuyuya atabilir ve kurtulmasını da engelleyebilirdi. Her ne hikmetse kuyunun başında sinsice gülen Jungsu ve kendisine nefretle bakan babasını görüyordu.

tarafından **Hwan Woo Min** Paz Ara. 16, 2012 8:52 am

Baba. Ne kadar sorunlu bir kelime. Yeun Ja'ın da babası ile ilgili sıkıntı çektiğini anladı, sözlerinden çıkardığı anlamlarla. Ortak yönlerimiz çoğalıyor. Yeun Ja'a bir şey olduğunun farkındaydı, onu üzen bir şey olduğunun ama soramıyordu. Yani büyük ihtimalle anlatmayacağını biliyordu. Bazı konularda ürkek biriydi Woo Min. Mesela birine bir derdinin olup olamdığını çok zor sorardı. Çok konuşurdu ama ne kendi derdini bir başkasına anlatabilir ne de başkasına bir sorunu olup olmadığını sorabilirdi. Üzüldü Yeun Ja'a. Kendisi de babasıyla ilişkisinin iyi olmadığını bilirdi ama en azından Yeun Ja'ın babası kızına karışıyordu, demek ki bir şekilde onu önemsiyordu öyle ya da böyle. Ama Woo Min'in babası oğlunu umursamıyordu. Onunla konuşmuyordu bile, yüzüne bakmıyordu. Eve zaten çok az gelirdi geldiğinde de... Biliyordu Woo Min yüzünden zorla evlenmişti babası annesiyle. Herşeyin suçlusu Woo Min'di. Babasıyla iyi geçinmek normal bir aile olmak istiyordu ama bunu başarması anca kendisi ölür ve babası da annesini boşarsa gerçekleşirdi ya da bilemiyordu. Kafası kazan gibi olmuştu. Ama Yeun Ja'a bakmak bile hoşuna gidiyordu artık. Alışkanlıktan. Evet evet. Hüzün denizinde kaybolmaya hazır kızı kurtarmaya çalışlacaktı. Neden üzgün olduğunu sormayacaktı sadece onu gülümsetmeye çalışacaktı. Nasıl yapacaktı bilmiyordu ama yapacaktı. Ayağa kalktı ve öğretmenlerin çadırının yanındaki kilitli sandığa yanaştı. Biliyordu öğrencilerin gizlice getirmeye çalıştığı aburcuburları bulup buraya kilitlemişlerdi. Anahtarı da nereye koyduklarını görmüştü. Arkasını döndü ve bir kaç adım gerisinde ona şaşkınca bakan kıza gülümsedi. Arkasını döndü ve öğretmenlerin çadırının arkasına yürüdü parmak uçlarında. Kuma gömdükleri anahtarı çıkardı ve yine parmak ucunda sandığa yanaştı. Anahtarı deliğe sokmadan önce Yeun Ja'a döndü ve elini havaya kaldırıp salladı, kızın gelmesi için. Başlarını belaya sokamazdı ve hızlıca almaları gerekiyordu bir kaç paket çikolatayı. Kızlar severdi çikolatayı bu yüzden belki onu gülümseteceğini düşündü Woo Min.

tarafından **Jang Yeun Ja** Ptsi Ara. 17, 2012 7:05 am

"Bunu yapmamız doğru değil." Woomin'in arkasından sandığa doğru bakıyordu. Öğretmenlerin çadırlarının yakınlığından dolayı sesini alçak tutmaya özen gösteriyordu. Hoş zaten güçlü ve yüksek çıkmıyordu sesi. Önüne düşen kahverengi saçlarını omzundan geriye atarken ve bazı tutumlarını da kulağının arkasına sıkıştırırken Woomin'in arkasından halen itiraz etmeye çalışıyordu. "Bunu yapmamalısın." Ama Woomin çoktan sandığı açmış ve içinde ki abur cuburları karıştırmaya başlamıştı. Yavaşça eğildi ve sandığın içindekilere bakmaya çalıştı. Çikolatalar, krakerler, gevrekler, cipsler... Hepsi kampın ilk günü öğrencilerin ellerinden alınmış ve gözlerinin önünde ki bu sandığa kilitlenmişti. Anahtarın yerini söylememişlerdi haliyle ama anlaşılan Woomin bu konuda fazlasıyla gözlemci davranmıştı. Omzundan geriye bakıyor ve yakalanma riskinden dolayı fıldır fıldır gözleri ile etrafı tarıyordu. Gözünün önüne kadar uzattığı Woomin'in elinde ki çikolata paketine baktı ve ürkek bir şekilde paketi kavradı. Başını öne eğdi. "Teşekkürler Oppa ama... Bu yanlış." Tabi Woomin tarafından itirazları umursanmamıştı. Çikolata paketini açarken bir kez daha etrafa göz gezdirdi. Ardından açtı ve hemen bir ısırık aldı. Çikolatayı severdi. Aslında tatlı olan her şeyi severdi. Hızla yerinde doğruldu ve yeniden ateşin önüne doğru ilerledi. Paketi ellerinin arasında tutuyordu ve ateşe yakın durmaya özen gösteriyordu. "Çikolata mmm~~" Çikolatanın tadı ile yüzünde hafif bir tebessüm yayıldı. Günler sonra ilk kez içinde bir yerlerde mutlu hisler belirmişti.

tarafından **Hwan Woo Min** C.tesi Ara. 22, 2012 4:39 am

Kızın yüzündeki gülümsemeyi görünce kendisi de kocaman gülümsedi ve kızın hemen yanına oturdu. Bunu neden yapmnıştı bilmiyordu ama ona yakın olmak istiyordu. Kendisine bir cips almıştı ve paketi yavaşça açtı. Ağzına bir cips attığında gözlerini kapattı ve "Bu nefis!" Bayılıyordu cipslere. Kızın koluna değince gözlerini açtı ve hemen yanı başındaki kıza baktı, tedirgin davranıyordu, ya da heyecanlı. Sırıttı Woomin. Kızın bu halleri çok hoşuna gidiyordu. Başını yanındaki kıza çevirip elindeki cips paketini kıza uzattı. "Tadları mükemmel." dedi ve cips paketini işaret etti. Normalde cipslerini paylaşan biri değildi ama Yeun Ja'a bir istisna yapabilirdi. Kız başını kaldırıp göz göze geldiklerinde fazla yakın olduklarını fark etti Woomin. Ama kıpırdamadı. Normalde bu kızı küçük bir kız çocuğu gibi görürdü ama şuanda başka şeyler düşünüyordu, yani son zamanlarda kızı yeni yeni farkediyormuş gibiydi. Kızın koyu gözlerine baktı ve usulca "Bu yıl mezun olacak olmam ne kötü." diye fısıldadı kıza. Sanki bütün doğa bu ikisini dinliyor gibi susmuştu, çıt ses çıkmıyordu. Ya da Woomin heyecandan birşey duyamıyordu.

tarafından **Jang Yeun Ja** Paz Ara. 23, 2012 1:13 am

Woomin'e yakınlığından dolayı göğsünde atan küçük kalbi sanki dışarıya fırlayacaktı. Bir havayi fişeğe dönecek ve gökyüzünde binbir parçaya ayrılırken renk renk dağılacaktı. Gözlerini kaçırdı ve paketten birkaç cips -elleri titreyerek- aldı ve ağzına attı. Kaçamak bakışlar ile Woomin'e bakarken yakalandı. Woomin ona gülümserken kendisi de istemsizce sırıtmıştı. İçinde küçük umutlar yeşeriyordu. Kamp olayı bittikten sonra okulda yeniden eski formuna dönecekti evet. Sabahları bisikleti ile bahçeyi gezecekti, çiçekler toplayacaktı, Woomin'e şekerler, kekler götürecekti, koroda şarkı söyleyecekti. Hatta babasının kilise korosuna dahi yarı zamanlı katılabilirdi. Adım adım kendisini daha iyi hissediyordu. Aklında bin bir türlü hayal oluşmaya başlamıştı. Hatta Woomin ile beraber tüm Seul'u bisiklet ile dolaşabilirlerdi. Gün batımında Han Nehrine gidebilirlerdi. Gezerlerdi. Çikolata yerlerdi. Şeker yerlerdi. Pamuk şekerler... Piknik dahi yapabilirlerdi. Hatta gece okuldan kaçar, parklarda çimenlere uzanıp yıldızlara bakabilirlerdi. Beyzbol maçlarını ön sıralardan izler sesi kısılana kadar Woomin diye bağırabilirdi. Elini çenesine dayamış hülyalı hülyalı yanan ateşe doğru bakıyordu. Woomin'le bu dönemi belki de dolu dolu geçirirdi. Ama... Mezun olacaktı ve Woomin'in de söylediği gibi mezun olacak olması fazla kötüydü. O da mezun olmak istemiyor. Acaba?! ACABA BENDEN DOLAYI MI? Saçmalama. Ama... Bana bakışı. Belki de Leesu haklı. Bakışlar... Bakışlar önemli.

tarafından **Hwan Woo Min** Paz Ara. 23, 2012 4:27 am

Başını çevirdi. Kırılmış mıydı? Bozulmuş muydu? Bilemiyordu. Yalnızca kızın bakışlarını Woomin'den çekmesi hoşuna gitmemişti. Tamam kızın eski hali de utangaçtı, şekerleri ya da çiçekleri Woomin'e uzatırken de bakamazdı suratına ama şimdi başka bir şey varmış gibiydi. Zaten şuanda yanında oturan kız eski Yeun Ja gibi davranmıyordu. Eski Yeun Ja olsa çikolata hazinesini görünce sandığı ateşin yanına taşımaya çalışır ve yere oturup sırtını kütüğe verir ve yıldızları izlerdi ve Woomin ile sürekli konuşan, konuları açan Yeun Ja olurdu. Neyin var Yeun Ja? Kızı izlemeye başladı elinde olmadan. Ateşe bakıyordu ve yüzünde hafif bir tebessüm vardı. Ateşin kızıllığı kızın beyaz yüzüne vuruyor ve o güzel hatları kızıllaştırıyordu. Bana neler oluyor bilmiyorum ama uzun zamandır böyle hissetmiyordum Yeun Ja. Düşüncelerini dışa vuran biri değildi, bunları zaten kıza söylemezdi. Muhtemelen kız onu kendinden küçüklere sarkan sapık gibi görürdü. Bir şeyler konuşmaları gerekiyor muydu? Ya da kızı uyumaya mı yollamalıydı? Yarın nehre inilecekti ve kendisi kesinlikle bu yorgunlukla sonradan inecekti nehre. Kendisi o eğlenceden mahrum kalacaktı bari Yeun Ja kalmamalıydı. Elini hafifçe kızın omzuna doğru götürdü ama sonra vazgeçti. Biraz daha kızı izlemek istiyordu. Tatlı sırıtmasını, yüz hatlarını, sakince nefes alıp vermesini. Biraz sonra yollardı elbet onu çadırına.

tarafından **Jang Yeun Ja** Paz Ocak 13, 2013 4:59 am

Pembe dilini çikolata bulaşmış dolgun dudaklarının üzerinde gezdirdi. Çikolataya kesinlikle bayıldığı bir gerçekti ve şu an yanında Woomin varken de kendisini oldukça güvende hissediyordu. Ellerini ovuşturdu ve ateşe doğru uzattı. Alevlerin tenine vuruşu ılık bir sıcaklığın vücuduna yayılmasını sağlıyordu. Yüzünü yavaşça gökyüzüne kaldırdı ve ağaçların arasından görünen birkaç parlak yıldıza baktı. Ay ağaçların dalları arasından bölük pörçük görünüyordu ama en azından yıldızları görebiliyordu. Çocukken pencereye yapışır, koyu gece göğüne bakarak yıldız kaymasını beklerdi. Dilek tutmak için. Garip bir batıl inançtı ama masumdu. Şimdi yıldızlara baktığında da aynı masumiyeti hissediyordu. Her ne kadar yanında Woomin oturuyor olsa da zamanı fazlasıyla geçmişe almak isterdi. Eski Yeun Ja gibi olmak. Onun gibi hissetmek. Sanki üzerinde koyu, bulanık bir leke vardı. Karanlıkla sarmalanmış. Kendisi gibi değildi. Her şey elbet Jungsu'ın kendisine tecavüz ettiği gün başlamıştı. Geçmişe gitmeyi ve adamın karşısında daha güçlü durabilmeyi dileyebilirdi. Orada kırılgan sesi ile durmuş ve karşı koyamamıştı. Ellerini hızla yüzüne bastırdı ve aşağıya eğdi. Tırnakları tenine batırmak istiyordu. Beynini bu düşüncelerden dolayı parçalamak. Ölmek. Ölmek istiyor muydu? Hayır. Hayalleri vardı. Hayallerini gerçekleştirebilecek miydi? Emin olmamıyordu.

tarafından **Hwan Woo Min** Paz Ocak 27, 2013 4:18 am

Yeun Ja'ın yüzünü eğdiğini gördü. Dudağını endişeyle ısırdı ve fazla acıttığını fark edip dişlerini dudağından ayırdı. Kıza biraz daha yanaşığ elini hafifçe kaldırdı, saçlarını okşayacak ve ona güvende olduğunu söyleyecekti ama ilk başta başaramadı. Neden sürekli seni düşünür oldum, değiştiğin olgunlaştığın için mi? Eski Yeun Ja daha eğlenceliydi ama şimdiki Yeun Ja... Gizemlisin. Seni çözmek ve mutlu etme isteğimi bir türlü bastıramıyorum. Kolunu tam kızın sırtını sıvazlamak için kaldırmıştı ki kızın kalkmasıyla geriniyormuş gibi yaptı ve kıza baktı. Kızın arkası dönüktü ve sadece omzu üzerinden Woomin'e bakıyordu."Uyku bastırdı. Teşekkürler bu gece için." dediğini duymuştu ve sonra bam! Kızı çadırına girerken gördü. Suratı şaşkın bir anime karakteri gibiydi. Elini ensesine götürüp kaşırken "Kötü bir şey mi yaptım?" diye söylenirken birden eliyle ağzını kapattı ve "Yoksa insanın düşüncelerini mi okuyor? Düşündüğüm her şeyi öğrendiyse..." diye mırıldandı ama ne dediğini bir tek kendi anlıyordu. Ellerini olumsuz anlamda sallamaya başlarken ateşe doğru döndü ve "Eyy imkansız. Kuruntularım başladı yine. Kızın uykusu gelmiş işte." diye söylendi kendi kendine. Gece yarısı düşünceleriyle baş başa kalmıştı.

RP SON.

[KAMP] Warm Fire

[KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire

Geri: [KAMP] Warm Fire